Διλήμματα και συγκρίσεις
Με πόνεσε η μέση μου από το σκύψιμο, να βολέψω τα τελευταία πράγματα στο sac de voyage. Παίζομαι ανάμεσα σε δύο πανοφόρια, δεν ξέρω ποιο να διαλέξω τέτοια εποχή. Μεγαλώνοντας, έχουμε περισσότερα ανούσια διλήμματα στη ζωή μας.
“Sono tutti gay con …”
Επιστρέφαμε από Βερολίνο. Στο τραπεζάκι του αεροπλάνου, είχα απλώσει τις σημειώσεις μου, από τα κρασιά που δοκίμασα τις προηγούμενες ημέρες. Διάχυτος ενθουσιασμός και σκεφτόμουν ήδη για ποια θα γράψω.
Χαμόγελα ικανοποίησης
Καθόμουν στο πεζούλι, μ’ ένα ποτήρι κρασί στο χέρι και χάζευα το “δίπλα”. Πρώτες ημέρες λειτουργίας, έβρισκε σιγά σιγά το κοινό του, χωρίς μαρκίζα, φανφάρες και παράτες. Απεχθάνομαι δελτία τύπου και κάθε λογής προωθητικές ενέργειες που δηλώνουν προθέσεις και προσδοκίες. Άς αφήσουμε τον κόσμο να δοκιμάσει και να επιλέξει.
Η κοινωνία στο πιάτο μας
Τις τελευταίες εβδομάδες, η ασφυκτική πίεση της δουλειάς, δεν άφησε ελεύθερο το μυαλό κι έτσι δεν είχα σκέψεις και ιστορίες να “διηγηθώ”. Καλά είναι όμως κι έτσι. Μετά από μια επταετία χαράς με πολλούς νέους φίλους, το heteroclito απέκτησε το ετεροθαλές του αφελφάκι, με τα παιδιά της ομάδας μας, πιστούς συνοδοιπόρους. Τι κι αν μεγαλώνουμε; Όταν συναναστέφεσαι με τη νεότητα, μόνο θετικά μπορεί να σε επηρεάσει…
Εμπιστοσύνη, σεβασμός και το ρίσκο του να ζεις
Πρόσφατα, τέσσερις άνθρωποι μαζευτήκαμε και δοκιμάσαμε μεγάλο αριθμό ελληνικών κρασιών. Το ενδιαφέρον στο μωσαϊκό της παρέας ήταν ότι, οι καταβολές, η γνώση και η επαγγελματική ενασχόληση σε ότι αφορά το κρασί, αφορούσε εντελώς διαφορετικό επίπεδο και οπτική.
Ραψάνη
Πιθανά ακούγομαι εστέτ, όμως πιστεύω ακράδαντα, ότι μόνο όταν έχεις περπατήσει το αμπέλι, απολαμβάνεις αληθινά το κρασί που πίνεις. Όταν διαβάζουμε το τεχνικό δελτίο ενός κρασιού, φανταζόμαστε τις συνθήκες. Όταν κάτσουμε να ξαποστάσουμε κάπου γύρω από το αμπέλι, αισθανόμαστε τ’ αρώματα, τις τανίνες, την οξύτητα.
Αποξένωση
Συχνά, παιδιά γνωστών και φίλων, που διανύουν τα ηδονικά, μετεφηβικά χρόνια, εκφράζουν το πόσο τους γοητεύει η δουλειά μου. Κοινωνικότητα, αναγνωρισιμότητα και γκουρμεδιές, είναι στοιχεία πάντα ελκυστικά, ιδίως για κάποιον που ξεκινάει την ενήλικη ζωή.
Περί γεύσης ο λόγος
Το κείμενο του fashion designer Paul Smith στο περιοδικό της Air France – τεύχος Φεβρουαρίου, αφορά τη γεύση και η γεύση είναι βιωματική εμπειρία.
Μυστικά του εδάφους
“Δεν υπάρχει πλάσμα συμπεριλαμβανομένων και αυτών των γουρουνιών, που να βρομίζει με τόση αδιαφορία τη φωλιά του όση ο homo sapiens, δηλητηριάζοντας το άμεσο περιβάλλον του με σατανικά επινοημένες χημικές ουσίες και τα θανατηφόρα τοξικά υπολλείματά τους”.
Απελευθερωμένα
Τετάρτη βράδυ, δείπνησα μ’ έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο του κρασιού στην Γηραιά ήπειρο. Τούτο, γιατί είναι μεγάλος έμπορος, ιδιοκτήτης μονάδων εστίασης και οινοποιός. Άρα γνωρίζει το κρασί απ’ όλες του τις πτυχές. Αυτό και μόνο, σημαίνει ότι η γνώμη του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.
À bientôt Γιώργο
Περάσαμε ωραία, ανέμελα βράδια στο Μεταξουργείο, πιο comme il faut στο Ψυχικό.
Οι γαλλικές επιρροές, με ποιοτικές ελληνικές πρώτες ύλες και οι συζητήσεις περασμένα μεσάνυχτα, μας έκαναν να πηγαίνουμε ξανά και ξανά.
Έργο τέχνης
Τη δεκαετία που ανακαλύπταμε τον κόσμο, περνούσα ώρες στα δισκοπωλεία του κέντρου. Αν και τα περισσότερα χρήματα τα ξόδευα σε βιβλία και κινηματογράφο, η αναζήτηση βινυλίων, αποτελούσε σαββατιάτικη ιεροτελεστία. Αναμφισβήτητα, υπήρχαν φορές που την επιλογή επηρέαζε και το εξώφυλλο. Λιτά ή πληθωρικά, σε έκαναν να τα ποθείς. Να επιστρέφεις σπίτι, να πλημμυρίζουν το χώρο οι πρώτες νότες, να θαυμάζεις τα υπέροχα εικαστικά.
Το μέγεθος μετράει;
Έστειλε πρόσφατα σχόλιο “διαδικτυακός φίλος” από τη Σεούλ, σχετικά με το γιατί οι Έλληνες οινοποιοί δεν βγάζουν τις ετικέτες τους σε φιάλες των 375ml. Είναι εύλογο ερώτημα, τροφή για σκέψη και συζήτηση, όμως αδυνατώ να απαντήσω. Πρώτον γιατί δεν γνωρίζω ποια είναι η τάση παγκοσμίως σε τέτοιες συσκευασίες και δεύτερον γιατί δεν έχω ειλικρινά ξεκαθαρίσει μέσα μου, με ποιο σκεπτικό λανσάρουν νέες ετικέτες στην εγχώρια αγορά (πόσο μάλλον σε διαφορετικές συσκευασίες) αρκετοί Έλληνες οινοποιοί.
Να αρχίσουμε να συνδέουμε πάλι το κρασί με την καρδιά μας
“Να αρχίσουμε να συνδέουμε πάλι το κρασί με την καρδιά μας».
Φατρίες και συνομωσιολογίες γύρω από το κρασί, μα μήπως τελικά χάσαμε την ουσία;
Υγρό στοιχείο
Είπαμε ότι έχω αδυναμία στον Paul Smith. Είναι από τις περιπτώσεις ανθρώπων, που θα ήθελα να γνωρίσω. Να πιω ένα ποτήρι κρασί τέλος πάντων…
Βιωματική εμπειρία
Την περασμένη εβδομάδα, μου πήραν μια συνέντευξη, για ένα θεσσαλικό free press.
Σήμερα έκαναν την απομαγνητοφώνηση και ζήτησαν κάποιες επιπλέον πληροφορίες και διευκρινίσεις.
Έτσι, έγραψα αυθόρμητα τα παρακάτω: