Νίκος Πανίδης / 05.03.2022

Ρουμπινί, μέτριας έντασης με κεραμυδί ανταύγειες. Παραπλανεί στο μάτι με το απαλό του χρώμα, χωρίς το προφανές της έντασης που πραγματικά διαθέτει. Αντίθετα από το αναμενόμενο στο στόμα εντυπωσιάζει ευχάριστα, σχεδόν εθιστικά.

Αλλάζει χρώμα γρήγορα με το πέρασμα του χρόνου και εύκολα αποκτά καφετί αποχρώσεις μπερδεύοντας κάποιον για το αληθινό της ηλικίας του. Κάποιες φορές, μπορεί να είναι λιγότερο διαυγές εάν έχει εμφιαλωθεί αφιλτράριστο, κάτι που του δίνει μια επιπλέον ποιότητα και δύναμη να εξελιχθεί για πολλά χρόνια, ακόμη και δεκαετίες.

Ξινόμαυρο, η ελληνική μαύρη ποικιλία που τα τελευταία χρόνια ο κόσμος άρχισε να γνωρίζει δίπλα στο διάσημο Ασύρτικο και έμαθε να απολαμβάνει τις υψηλές, σφιχτές τανίνες και τον όξινο χαρακτήρα του. Η απρόβλεπτη ντίβα σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Λαζαράκη MW στο βιβλίο του ‘The Wines of Greece’, αφού δικαιολογημένα διαθέτει τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας – ιδιότροπη, ιδιαίτερη, δύσκολη, αυθεντική και prima σε όλα. Η ποικιλία, που όπως γράφει και ο Σπύρος Κανιούρας στο βιβλίο του ‘Το Κτήμα’ πίνοντας δύο γουλιές, μπορεί κανείς, όπως και ο ήρωας του βιβλίου, να διαισθανθεί τη διαλεκτική των αντιθέτων, μέσα από το φρούτο, τα βότανα και το αυστηρό αποτύπωμά του, τις τανίνες.

Συχνά με υψηλό αλκοόλ, γύρω στο 14,5%, να το κάνει περισσότερο ένα κρασί για τις κρύες μέρες του χειμώνα ή για ώρες πιο βραδινές. Μια ποικιλία, που σου επιτρέπει να αλλάξεις τους κανόνες του συνδυασμού Φαγητού και Κρασιού και να σε αφήσει να το απολαύσεις ακόμα και με ψάρι ή σούσι, όταν θα έχει πια μαλακώσει μετά από μακρόχρονη παλαίωση, αφού σιγουρευτείς διαβάζοντας την ηλικία του τρύγου στην ετικέτα και όχι απαραίτητα κρίνοντας από το χρώμα.

Λένε ότι εκφράζεται καλύτερα όταν σερβίρεται σε μεγάλα ποτήρια και έχουν δίκιο, γιατί απλά στα μικρά δε μπορούν να ανασάνουν εύκολα τόσες πολλές, δεμένες μεταξύ τους, αντιθέσεις.