Δημήτρης Κούμανης / 13.12.2021

Ολοκληρώνοντας κείμενο -μίγμα αστικής περιήγησης, εικαστικής γνωριμίας και δοκιμής κρασιών- φέρνω ξαφνικά στο μυαλό μου, τα έντονα συναισθήματα που μου είχε προκαλέσει πριν πέντε χρόνια, η έκθεση φωτογραφίας του Κωνσταντίνου Πίττα, με τίτλο “Εικόνες μιας άλλης Ευρώπης”.

Μετά την επίσκεψη στο Μουσείο Μπενάκη, κάθησα σ΄ένα μπαράκι, σε πάροδο της οδού Πειραιώς. Ήταν νωρίς, είχε ελάχιστο κόσμο και το Time After Time από τον Miles Davis, ακουγόταν θαυμάσια. Με την πρώτη γουλιά κρασιού, πλημμύρισε το χώρο η χαρακτηριστική φωτογραφία της αφίσας και του καταλόγου. Ο ήχος της φουρτουνιασμένης Βόρειας Θάλασσας ήταν εκκωφαντικός, ο κρύος αέρας μου έγλυφε το πρόσωπο και οι γλάροι πετούσαν σε απόσταση αναπνοής.

Μήπως είχε δίκιο ο Jean Renoir όταν είπε, ότι “η πραγματικότητα είναι το παραμύθι”;