Ανακάλυψα πρόσφατα το Spotify -ακόμα ένας μαγικός γαλαξίας στο διαδίκτυο. Τα παιδιά στο heteroclito με πειράζουν, “καλά τώρα το μάθατε;”. Ε ναι λοιπόν, τώρα το έμαθα και πάλι καλά που προλαβαίνω και εναρμονίζομαι με την ιλιγγιώδη ταχύτητα της ψηφιακής ζωής. Με την ευκαιρία, καλή η ψηφιακή, όμως η αληθινή ζωή τι απέγινε;   

Έτσι, το περασμένο σαββατοκύριακο, αφιέρωσα ώρες ατέλειωτες στην μουσική πλατφόρμα, ακούγοντας λίστες. Στο τέλος, έπαιξα ένα μουσικό παιχνίδι γνώσεων με τον εαυτό μου. Προσπάθησα να φέρω στη μνήμη μου τραγούδια, που στους στίχους τους, περιλαμβάνεται η λέξη κρασί (πάντα στην αγγλική γλώσσα). Κατάφερα και βρήκα 12. Η ανάγκη υποβοήθησης του Pharmaton Geriatric, δείχνει ότι αργεί. Συντροφιά ένα Grüner Veltliner Weingut Bründlmayer Loiser Berg του ’15. Τι ευγενικά κρασιά, αυτά της κεντρικής Ευρώπης; Υπάρχουν στιγμές που είναι αξεπέραστα.   

Από αυτά τα 12 τραγούδια λοιπόν, παραθέτω τα 6, που η διάθεσή μου την στιγμή που γράφω, με ωθεί να ξεχωρίσω: 

Εκτός μουσικών θεμάτων και στίχων, μια μαγική συναυλία έχει χαραχτεί καλά στο μυαλό μου και έμμεσα αφορά το κρασί. Αρχές δεκαετίας ’90, πηγαίνω στο Ρόδον να δω τους Cramps. Ο Lux Interior εμφανίζεται στη σκηνή, κρατώντας ένα μπουκάλι κρασί. Πριν καλά καλά τελειώσει το δεύτερο κομμάτι, το έχει αδειάσει. Ανεβαίνει στα γιγάντια ηχεία, κρεμιέται από τις κουρτίνες της κι αρχίζει εκστασιασμένος, κάτι του τύπου you Tarzan me Jane. Να τρέχουν μέλη της παραγωγής να τον κατεβάσουν, αυτός τίποτα…

”Yeah, the city is a jungle and I’m a beast 

I’m a teenage tiger looking for a feast…”.  

Σύντομα, συνέχεια μουσικής και κρασιού, παρέα με τον καλό φίλο Γιάννη Κουλελή – John Cool όπως μ’ αρέσει να τον αποκαλώ. Η βελόνα του πικάπ θα χαϊδέψει το βινύλιο, θ’ ανοίξουμε ένα μπουκάλι κρασί, θα αγναντεύουμε τον Αργοσαρωνικό και 

“Out of the blue and into the black

They give you this, but you pay for that

And once you’re gone, you can never come back

When you’re out of the blue and into the black…”