Scroll to top
© 2023 heteroclito cave & bar a vin | Φωκίωνος 2 & Πετράκη| 10563
Share
en el

/ 01.06.2020

Η επιστροφή του ασώτου

Η γνωστή παραβολή της επιστροφής του ασώτου, αναφέρεται στην ιστορία ενός πατέρα με δύο γιούς, που ο μικρότερος ζητάει να μοιραστεί η περιουσία, για να ανεξαρτητοποιηθεί ο ίδιος και να διαχειριστεί μόνος του το μερίδιο που του αναλογεί.

Πράγματι ο πατέρας υπακούει στην θέληση του γιού του και του δίνει αυτό που του ανήκει.Έτσι ο μικρότερος γιος παίρνει το μερτικό του και φεύγει για μια ξένη χώρα. Εκεί ο νεαρός κάνει άσωτη ζωή, ξοδεύει όλα του τα χρήματα και καταλήγει ζητιάνος. Ως φυσικό επακόλουθο, αποφασίζει να επιστρέψει πάλι στην πατρίδα του, γυρνάει στον πατέρα του και τον παρακαλεί να τον δεχτεί πίσω, έστω και ως εργάτη. Εκείνος όμως όχι απλά τον δέχεται, αλλά τον υποδέχεται με τιμές και τον καλωσορίζει! Ο άσωτος υιός παίρνει το ηθικό του δίδαγμα και έμπειρος πια επαναπατρίζεται στον τόπο του.

The Return of the Prodigal Son

“The Return of the Prodigal Son” by Rembrandt

/ 01.06.2020

Η επιστροφή του ασώτου

Η γνωστή παραβολή της επιστροφής του ασώτου, αναφέρεται στην ιστορία ενός πατέρα με δύο γιούς, που ο μικρότερος ζητάει να μοιραστεί η περιουσία, για να ανεξαρτητοποιηθεί ο ίδιος και να διαχειριστεί μόνος του το μερίδιο που του αναλογεί.

The Return of the Prodigal Son

“The Return of the Prodigal Son” by Rembrandt

Σε μια άλλη διάσταση, το ελληνικό κρασί την δεκαετία του ’90, κουβαλώντας στην πλάτη του την ιστορία του, τον χρόνο αλλά και την παράδοση -σαν τον άσωτο υιό- αποφασίζει να εκμοντερνιστεί. Έτσι ακολουθώντας τις ξένες τάσεις της εποχής, αφομοιώνονται στον ελληνικό αμπελώνα πολλές ξένες ποικιλίες και εφαρμόζονται καινούριες οινοποιητικές μέθοδοι.

Πράγματι ο πατέρας υπακούει στην θέληση του γιού του και του δίνει αυτό που του ανήκει.Έτσι ο μικρότερος γιος παίρνει το μερτικό του και φεύγει για μια ξένη χώρα. Εκεί ο νεαρός κάνει άσωτη ζωή, ξοδεύει όλα του τα χρήματα και καταλήγει ζητιάνος. Ως φυσικό επακόλουθο, αποφασίζει να επιστρέψει πάλι στην πατρίδα του, γυρνάει στον πατέρα του και τον παρακαλεί να τον δεχτεί πίσω, έστω και ως εργάτη. Εκείνος όμως όχι απλά τον δέχεται, αλλά τον υποδέχεται με τιμές και τον καλωσορίζει! Ο άσωτος υιός παίρνει το ηθικό του δίδαγμα και έμπειρος πια επαναπατρίζεται στον τόπο του.

Σε μια άλλη διάσταση, το ελληνικό κρασί την δεκαετία του ’90, κουβαλώντας στην πλάτη του την ιστορία του, τον χρόνο αλλά και την παράδοση -σαν τον άσωτο υιό- αποφασίζει να εκμοντερνιστεί. Έτσι ακολουθώντας τις ξένες τάσεις της εποχής, αφομοιώνονται στον ελληνικό αμπελώνα πολλές ξένες ποικιλίες και εφαρμόζονται καινούριες οινοποιητικές μέθοδοι.

Πράγματι ο πατέρας υπακούει στην θέληση του γιού του και του δίνει αυτό που του ανήκει.Έτσι ο μικρότερος γιος παίρνει το μερτικό του και φεύγει για μια ξένη χώρα. Εκεί ο νεαρός κάνει άσωτη ζωή, ξοδεύει όλα του τα χρήματα και καταλήγει ζητιάνος. Ως φυσικό επακόλουθο, αποφασίζει να επιστρέψει πάλι στην πατρίδα του, γυρνάει στον πατέρα του και τον παρακαλεί να τον δεχτεί πίσω, έστω και ως εργάτη. Εκείνος όμως όχι απλά τον δέχεται, αλλά τον υποδέχεται με τιμές και τον καλωσορίζει! Ο άσωτος υιός παίρνει το ηθικό του δίδαγμα και έμπειρος πια επαναπατρίζεται στον τόπο του.

Σε μια άλλη διάσταση, το ελληνικό κρασί την δεκαετία του ’90, κουβαλώντας στην πλάτη του την ιστορία του, τον χρόνο αλλά και την παράδοση -σαν τον άσωτο υιό- αποφασίζει να εκμοντερνιστεί. Έτσι ακολουθώντας τις ξένες τάσεις της εποχής, αφομοιώνονται στον ελληνικό αμπελώνα πολλές ξένες ποικιλίες και εφαρμόζονται καινούριες οινοποιητικές μέθοδοι.

Το αποτέλεσμα εκθαμβωτικό…πλούσια κρασιά με εντυπωσιακά αρώματα και περίτεχνες για την εποχή ετικέτες, κατέκλυζαν την αγορά. Ο οινικός χάρτης της χώρας, δυστυχώς είχε ήδη κάνει το επόμενο βήμα με τα Cabernet, τα Merlot και τα Chardonnay να ηχούν πλέον γνώριμα στον Έλληνα καταναλωτή.

Από την άλλη, οι κλασικές οινοπαραγωγικές χώρες της Ευρώπης, προωθούσαν και προωθούν το κρασί τους, εμμένοντας στις ντόπιες ποικιλίες και επενδύοντας στην παράδοση τους. Η Ελλάδα, ενώ ανήκει οινικά στον Παλαιό Κόσμο, “έχτιζε” προφίλ νεοκοσμίτικο.

Σήμερα πιο έντονα απο ποτέ, η επιστροφή στις ρίζες και ο σεβασμός απέναντι στην γη είναι επιτακτική ανάγκη. Ευτυχώς παγκοσμίως, παρατηρούμε μια στροφή όλο και περισσότερο στα κρασιά ήπιας φυσικής οινοποίησης -ορίζοντας τα ως μη επιτηδευμένα προϊόντα- και μια καθολική επίκληση στην εκάστοτε τοπική κουλτούρα. Τώρα πια, με την προσήλωση των Ελλήνων παραγωγών στο terroir του τόπου τους και με την σχεδόν εμμονική αναζήτηση διαφόρων ξεχασμένων γηγενών ποικιλιών, δεν μένει παρά να καλωσορίζουμε κάθε ποικιλία αμπέλου που επιστρέφει στον τόπο της, με τις τιμές που της αρμόζουν και να επαναπροσδιορίσουμε το οινικό γίγνεσθαι, αφού πρώτα αφουγκραστούμε την αμπελουργική παράδοση της χώρας.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε μέσα από μια ωραία συζήτηση με τον φίλο μου οινοχόο, μα κυρίως ποιητή, Ανδρέα Γιαννόπουλο.

Φατμε - Ασωτος υιος

Είμαστε απλά οι ιστορίες μας...

Σχετικά Άρθρα

Το κρασί ενώνει

Τα πρώτα 24 ωρα ήταν βασανιστικά. Τσιμπιόμουν, για να καταλάβω εάν αποτελούσαν αληθινά γεγονότα…

Δημήτρης Κούμανης 06.03.2022

Χρώμα, η άλλη αίσθηση της γεύσης

Ρουμπινί, μέτριας έντασης με κεραμυδί ανταύγειες. Παραπλανεί στο μάτι με το απαλό του χρώμα,…

Νίκος Πανίδης 05.03.2022

Περί ακρίβειας και άλλων δεινών

Με αφορμή των καθημερινό “βομβαρδισμό” των ΜΜΕ, περί ακρίβειας και πληθωρισμού, πως αντιμετωπίζουμε…

Δημήτρης Κούμανης 16.02.2022

Time After Time

Ολοκληρώνοντας κείμενο -μίγμα αστικής περιήγησης, εικαστικής γνωριμίας και δοκιμής κρασιών-…

Δημήτρης Κούμανης 13.12.2021