Προτεραιότητα στις συνεργασίες μας έχουν όσοι πιστεύουν στην αμοιβαία ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη. Με αυτό το σκεπτικό ξεκινήσαμε το 2012 και καταφέραμε το κρασί στο heteroclito να είναι προσιτή απόλαυση, χωρίς να επαναπαυόμαστε και αναγνωρίζοντας τις κλασικές αξίες, αναζητάμε το νέο, το διαφορετικό, συνεπείς στις υποχρεώσεις μας.

Επιπλέον, παρακολουθούσαμε στενά τη διεθνή ειδησεογραφία, σχετικά με τα προτεινόμενα πρωτόκολλα λειτουργίας, στον ευρύτερο χώρο φιλοξενίας και εστίασης, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ούτως ή αλλιώς, κάτι που θα εφάρμοζε με επιτυχία, για παράδειγμα ο Καναδάς, με τον έναν ή άλλο τρόπο θα υιοθετούσαν και ευρωπαϊκές χώρες. Τα πράγματα λοιπόν, εξαρχής έδειχναν δύσκολα και ίσως ζοφερά στην Ελλάδα, μιας και εύκολα “στοχοποιούνται” επαγγελματικοί κλάδοι.

Άλυτο ακόμα το δίλημμα από αρκετούς συμπολίτες, εάν ο ιός μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία, όμως ασυζητητί ο μάγειρας, σερβιτόρος ή ντελιβεράς, μπορεί να μας το μεταδώσει και να νοσήσουμε.

Ευχάριστο είναι, ότι γρήγορα οργανώθηκαν ομάδες επιχειρηματιών και επαγγελματιών, αναλαμβάνοντας δράσεις, προκειμένου κυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση και κοινή γνώμη, να ενημερωθούν για σοβαρά προβλήματα που θα προκύψουν την επόμενη ημέρα, σε χιλιάδες επιχειρήσεις και τους εργαζομένους αυτών. Υπάρχουν βέβαια και κάποια ακραία αιτήματα, που φαίνεται σαφέστατα ότι υπάρχει χειραγώγηση από συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο, όμως ας περιοριστούμε στα θετικά.

Βρισκόμαστε σε αναμονή ανακοίνωσης του πλαισίου λειτουργίας και μάλλον πρέπει να είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι, ότι τελικά τα πράγματα, δεν θα είναι τόσο ασφυκτικά (σε ότι αφορά το πλαίσιο λειτουργίας) όσο έδειχναν πριν λίγες εβδομάδες. Προφανώς αυτοί που αποφασίζουν, σκέφτονται ψύχραιμα, με σύνεση.
Αντίθετα, η αγοραστική δύναμη μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού παγκοσμίως, θα είναι εξαιρετικά περιορισμένη και μην σκεφτόμαστε με αφέλεια, ότι κάτι τέτοιο δεν αφορά εμάς. Η ανεργία αποτελεί μάστιγα για κάθε οικονομία, κάθε πολιτικό σύστημα και δεν μαζεύεται ούτε με παροχές, ούτε με επιδόματα.
Ακόμα όμως και όσους δεν αφορά, οι άνθρωποι επηρεαζόμαστε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και εύκολα “μαζευόμαστε στο καβούκι μας”.
Όσο και να “ντοπαριστεί” η αγορά, η κατανάλωση θα φθίνει.

Την εποχή του party, το τσιτάτο “η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση” ήταν στα ντουζένια του, όμως μετά το party ήρθε το hangover (βιώσαμε τις οδυνηρές συνέπειες τη δεκαετία που πέρασε), γι’ αυτό ας προετοιμαστούμε για catenaccio.