Πέρνα από το σπίτι, θα πάρω ένα μπουκάλι κρασί να το πιούμε στη λίμνη.  

Η λίμνη.  

Η λίμνη είναι δίπλα, περνάς την πλατεία και ακολουθείς ένα πλακόστρωτο μονοπάτι μέσα από πυκνή βλάστηση που σε βγάζει στις όχθες της.  

Lago Maggiore, η “μεγαλύτερη λίμνη”. Προορισμός για λίγους στο παρελθόν, για πολλούς σήμερα. Σήμερα για μας. 

Καθίσαμε στην προκυμαία. Ακούγονται φωνές. Ακούγεται μια κιθάρα. Μια φωτιά στην παραλία.  

Ανοίξαμε το μπουκάλι. Κόκκινο. Γιατί το κρασί, και το καλοκαίρι μπορεί να είναι κόκκινο. Γιατί το καλοκαίρι στη λίμνη είναι αλλιώς. 

Η ώρα πέρασε όμορφα. Η ώρα πέρασε γρήγορα. Η ώρα πέρασε. 

Ώρα να γυρίσουμε.  

Θα περάσουμε το καλοκαίρι μαζί. 

Το καλοκαίρι που άργησε. 

Το καλοκαίρι που πέρασε γρήγορα.  

Το καλοκαίρι που δεν ήρθε ποτέ. 

Passa da casa, prendo una bottiglia di vino, beviamola sul lago. 

Il lago. 

Il lago è vicino, si passa dalla piazza e si prende un sentiero di pietra circondato da una fitta vegetazione che porta sulle sue sponde. 

Lago maggiore, il più grande dei laghi. Destinazione di pochi nel passato, oggi per molti oggi. Oggi per noi. 

Ci siamo seduti sulla banchina. Si sentono voci. Si sente una chitarra. Un fuoco sulla spiaggia. 

Abbiamo aperto la bottiglia. Rosso. Perché il vino può essere rosso anche d’estate. Perché l’estate sul lago è diversa. 

Il tempo è trascorso bene. Il tempo è passato velocemente. Il tempo è passato. 

Tempo di tornare.  

Passeremo l’estate insieme. 

L‘estate che è giunta tardi. 

L’estate che se ne andata presto. 

L’estate che non è mai arrivata.