Scroll to top
© 2023 heteroclito cave & bar a vin | Φωκίωνος 2 & Πετράκη| 10563
Share
en el

/ 29.04.2020

Τόπος vs Παραγωγός

Ζούμε σε εποχή με αναρίθμητα κρασιά να κυκλοφορούν στην αγορά και με τις συλλογικές προσπάθειες των παραγωγών σε παγκόσμια εμβέλεια, να φαίνονται μέσα από την προσπάθεια να αναδείξουν την προσωπική τους δουλειά.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Ποιός πρέπει τελικά να αφήνει το οριστικό αποτύπωμα σε ένα κρασί; Η προσωπικότητα του παραγωγού ή ο τόπος γέννησης ενός κρασιού;
Πρέπει η ποικιλία να φέρει τα χαρακτηριστικά της όπου και αν φύεται;
Ή η εξωτερική παρέμβαση του οινολόγου συνίσταται ακόμα και σε επίπεδο ασυδοσίας, με γνώμονα ένα καλύτερο ή ακόμα πιο σωστά, ένα πιο ποθητό προϊόν;

Η συναισθηματική σχέση που αναπτύσσει ο εκάστοτε παραγωγός και αμπελουργός με τον αμπελώνα του, φαντάζομαι μπορεί να γίνει αντιληπτή μέσα απο τη δουλειά του και αποτυπώνεται σε κάθε ξεχωριστό μπουκάλι, που στόχος του είναι η απόλαυση και η ικανοποίηση του ουρανίσκου μας.

Τόπος vs Παραγωγός
Τόπος vs Παραγωγός

Σκέφτομαι λοιπόν, ότι πίνοντας ένα μπουκάλι κρασί, αυτό που τελικά μας μένει, αυτό που μας αφήνει το δακτυλικό αποτύπωμα του κρασιού, είναι η επίγευση.
Η επίγευση αφορά τα αρώματα που μένουν στην οπισθορινική κοιλότητα του καταναλωτή και είναι άμεσα εξαρτημένη με όλες τις επιμέρους παραμέτρους του κρασιού. Ως γνωστόν όλα ξεκινάνε απο το αμπέλι, με τον τρόπο καλλιέργειας, άροσης και λίπανσης να καθορίζουν το τελικό προϊόν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα ταξίδι που έκανα το 2016 με τους συμφοιτητές μου απο το μεταπτυχιακό, σε μια γνωστή οινοπαραγωγική ζώνη της Ελλάδας. Εκείνη λοιπόν την χρονιά, τα περισσότερα αμπέλια είχαν χτυπηθεί σφοδρά απο ωίδιο, με αποτέλεσμα τα αμπέλια αλλά και οι ίδιοι οι οινοπαραγωγοί να υποφέρουν, εκτός απο έναν παραγωγό που εφάρμοζε και φυσικά ακόμα εφαρμόζει βιοδυναμικές πρακτικές στον αμπελώνα του και με περηφάνια μας έδειξε πόσο γερά και ευτυχισμένα ήταν τα αμπέλια του! Μα πραγματικά ξεχώριζαν σαν όαση ανάμεσα στη νοσηρή εικόνα των υπολοίπων καρπών της περιοχής.

Και φτάνουμε στο τελικό προϊόν το κρασί: γηγενείς ζύμες ή επιλεγμένο στέλεχος;
Τι απο τα δύο θα χαράξει το δρόμο και την πορεία που θα πάρει το σταφύλι μας; Μας ενδιαφέρει ένα αρωματικό προϊόν, που έχει σύντομη ζωή και μετά πέφτει με με συναφή αποτελέσματα που προσφέρει το botox -καθότι ωραία τραβιέται το πρόσωπο με την πλαστικούλα, αλλά δυστυχώς κρατάει μόνον για λίγους μήνες ή μας ενδιαφέρει ένα λιγότερο θεαματικό αποτέλεσμα, με ιστορία που θυμίζει Benjamin Button; Στην εν λόγω ταινία, ο ‘’φουκαράς” ο Brad Pitt, γεννήθηκε γέρος και κουρασμένος, αλλά όσο πέρναγαν τα χρόνια και οι άλλοι κακογερνούσαν, αυτός άκμαζε και ομόρφαινε!

Όσο για τις κοσμοπολίτικες ποικιλίες στα ελληνικά εδάφη, με βρίσκει σύμφωνη μόνον για τις περιοχές που παραδοσιακά δεν έχουν καμία, από αυτόν το μακροσκελή κατάλογο με τις 300 γηγενείς ποικιλίες που κοσμούν τον Ελληνικό Αμπελογραφικό Άτλαντα του Χαράλαμπου Κοτίνη! Και τελικά, ποσό μα πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένα ελληνικό Sauvignon Blanc, που με την παρέμβαση επιλεγμένων ζυμών, μπορεί να μας δώσει υπέροχα αρώματα Μοσχάτο, όταν στην πατρίδα του το Bordeaux, που βρίσκεται στον 45 παράλληλο, εκφράζεται με πανέμορφα φρουτώδη και φυτικά αρώματα, ενώ στην άλλη του πατρίδα, τον Λίγηρα, που βρίσκεται στον 47 παράλληλο, μας πλημμυρίζει με αρώματα από φρεσκοκομμένα σπαράγγια, ενώ αφήνει αυτή την χαρακτηριστική μεταλλικότητα και πολυπλοκότητα στο στόμα.

Ποιός δεν θα λυγίσει μπροστά στην άγρια και απόκοσμη ομορφιά της Σαντορίνης, με τον σπουδαίο αμπελώνα της να αντικατοπτρίζεται επάξια στα ποτήρια μας, αναμένοντας την γήινη οσμή του ηφαιστειακού εδάφους να εκδηλώνεται σε κάθε περιστροφή του ποτηριού μας; Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος, που θα απολαύσει ένα ποτήρι λευκού κρασιού απο την Σαντορίνη, με εκφρασμένα απλώς και μόνον τα αρώματα εσπεριδοειδών απο το Ασύρτικο και δεν θα αναζητήσει τα ορυκτά αρώματα της ηφαιστειακής πέτρας;

Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός, ότι τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι παραγωγοί επενδύουν στην ελληνική παράδοση, αναζητώντας και αναβιώνοντας χαμένες ποικιλίες με θαυμάσια αποτελέσματα, ενώ νομίζω η μόδα του ατσαλάκωτου-πλαστικού προϊόντος, αλλά και του προϊόντος κόπια, αποτελεί πια παρελθόν, με τους καταναλωτές να έχουν αφυπνιστεί και να επιλέγουν με γνώμονα το καλύτερο, αλλά και συνάμα, το διαφορετικό προϊόν.

Αφιερωμένο στη φίλη Ηλιάνα

Διονύσης Σαββόπουλος - Θαλασσογραφία

Είμαστε απλά οι ιστορίες μας...

Σχετικά Άρθρα

Το κρασί ενώνει

Τα πρώτα 24 ωρα ήταν βασανιστικά. Τσιμπιόμουν, για να καταλάβω εάν αποτελούσαν αληθινά γεγονότα…

Δημήτρης Κούμανης 06.03.2022

Χρώμα, η άλλη αίσθηση της γεύσης

Ρουμπινί, μέτριας έντασης με κεραμυδί ανταύγειες. Παραπλανεί στο μάτι με το απαλό του χρώμα,…

Νίκος Πανίδης 05.03.2022

Περί ακρίβειας και άλλων δεινών

Με αφορμή των καθημερινό “βομβαρδισμό” των ΜΜΕ, περί ακρίβειας και πληθωρισμού, πως αντιμετωπίζουμε…

Δημήτρης Κούμανης 16.02.2022

Time After Time

Ολοκληρώνοντας κείμενο -μίγμα αστικής περιήγησης, εικαστικής γνωριμίας και δοκιμής κρασιών-…

Δημήτρης Κούμανης 13.12.2021