Αγωνίες
“Γιατί πρέπει να ηττηθούμε για να ευτυχήσουμε; Γιατί πρέπει να έχουμε ηττηθεί για να χαρακτηριστούμε σημαντικοί, με βάθος και φορείς μίας ουσιαστικής, με νόημα, ζωής;”
θέτει το ερώτημα αγαπημένη φίλη & το αφήνει να πλανάται πάνω από τα γεμάτα με κρασί ποτήρια της υπόλοιπης παρέας, καθώς εκείνη γεμίζει και πάλι το δικό της.
Συνηθισμένο ερώτημα στις συνηθισμένες συγκεντρώσεις συνηθισμένων ενηλίκων που αναζητούμε λίγο περισσότερο ενδιαφέρον από τα συνήθη τρέχοντα.
Η ανάγκη να πείσουμε και να πειστούμε ότι οι δυσκολίες που έχουμε βιώσει είναι αυτές που μας δίδαξαν τα περισσότερα. Είναι αυτές που μας διαμόρφωσαν θετικά και το πιο σημαντικό: μας σύστησαν την αξία της ευγνωμοσύνης για ότι έχουμε και απάλυναν τον πόνο της απώλειας για ότι δεν έχουμε πια.
![tumblr_pb2zcingpJ1rk4w29o1_1280-2[1]](https://www.heteroclito.gr/wp-content/uploads/2018/11/tumblr_pb2zcingpJ1rk4w29o1_1280-21.jpg)
“Γιατί πρέπει να ηττηθούμε για να ευτυχήσουμε; Γιατί πρέπει να έχουμε ηττηθεί για να χαρακτηριστούμε σημαντικοί, με βάθος και φορείς μίας ουσιαστικής, με νόημα, ζωής;”
θέτει το ερώτημα αγαπημένη φίλη & το αφήνει να πλανάται πάνω από τα γεμάτα με κρασί ποτήρια της υπόλοιπης παρέας, καθώς εκείνη γεμίζει και πάλι το δικό της.
Συνηθισμένο ερώτημα στις συνηθισμένες συγκεντρώσεις συνηθισμένων ενηλίκων που αναζητούμε λίγο περισσότερο ενδιαφέρον από τα συνήθη τρέχοντα.
Η ανάγκη να πείσουμε και να πειστούμε ότι οι δυσκολίες που έχουμε βιώσει είναι αυτές που μας δίδαξαν τα περισσότερα. Είναι αυτές που μας διαμόρφωσαν θετικά και το πιο σημαντικό: μας σύστησαν την αξία της ευγνωμοσύνης για ότι έχουμε και απάλυναν τον πόνο της απώλειας για ότι δεν έχουμε πια.
Γιατί όλοι με έναν τρόπο βασανιζόμαστε αναζητώντας νόημα στο τραγικό στοιχείο και το συνδέουμε με την αξία της ζωής μας;
Πως καταλήγουμε τελικά να πιστεύουμε ότι η αποτυχία της πραγματοποίησης των ονείρων μας κρύβει το νόημα που έχουμε ανάγκη; Δυσκολευόμαστε να συνδέσουμε την επιτυχία των ονείρων μας με το νόημα και την αξία της ζωής μας. Τη συνδέουμε μόνο με τον εγωισμό.
Και η ευκολία; Γιατί δεν δικαιούται να ταυτίζεται αυτή με μία ουσιαστική ζωή; Tη συνδέουμε άδικα μόνο με την επιφάνεια. Η επιφάνεια προηγείται του βάθους και πρέπει να την διασχίσεις για να καταλήξεις σε αυτό, καταλήγει αισιόδοξα και η κουβέντα στην παρέα. Και από την επιφάνεια μπορείς να σκύψεις καμιά φορά να δεις βαθιά μέσα και να επιλέξεις αν θα βουτήξεις ή όχι.
Καμιά φορά όμως δεν μπορείς να επιλέξεις. Αναγκάζεσαι να ηττηθείς χωρίς να γευτείς κανένα ιδιαίτερο νόημα, παρά μόνο πόνο. Και αυτός δεν έχει πάντα περισσότερη ουσία από τη χαρά. Η χαρά με την πλήρη, ατόφια γεύση της. Αυτή είναι το νόημα και όχι η ματαιότητα.
Στη μία και μόνη ζωή του καθένα μας, το νόημα μπορεί να είναι στη χαρά. Κυρίως των ονείρων μας όταν επιτυγχάνονται και βιώνονται.
Εγώ δεν θέλω να “βρίσκω κάτι από τον αληθινό μου εαυτό μόνο μέσα στους εφιάλτες μου”, όπως έγραφε ο σπουδαίος Τάσος Λειβαδίτης.
Είμαστε απλά οι ιστορίες μας...
Σχετικά Άρθρα
Το κρασί ενώνει
Τα πρώτα 24 ωρα ήταν βασανιστικά. Τσιμπιόμουν, για να καταλάβω εάν αποτελούσαν αληθινά γεγονότα…
Χρώμα, η άλλη αίσθηση της γεύσης
Ρουμπινί, μέτριας έντασης με κεραμυδί ανταύγειες. Παραπλανεί στο μάτι με το απαλό του χρώμα,…
Περί ακρίβειας και άλλων δεινών
Με αφορμή των καθημερινό “βομβαρδισμό” των ΜΜΕ, περί ακρίβειας και πληθωρισμού, πως αντιμετωπίζουμε…
Time After Time
Ολοκληρώνοντας κείμενο -μίγμα αστικής περιήγησης, εικαστικής γνωριμίας και δοκιμής κρασιών-…