Μέσα Ιουλίου και η βροχή έκανε άνω κάτω την παράσταση στο Ηρώδειο. Ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί ατάκτως, γολγοθάς η αναμονή για ταξί κι ένα ζευγάρι περπατούσε αμέριμνο, με κατεύθυνση τη Μητρόπολη.
Σταμάτησε μπροστά από το heteroclito και ο άνδρας, αναζήτησε με το βλέμμα του τη Μαντλέν ή το Δημήτρη.
Μέσα Ιουλίου και η βροχή έκανε άνω κάτω την παράσταση στο Ηρώδειο. Ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί ατάκτως, γολγοθάς η αναμονή για ταξί κι ένα ζευγάρι περπατούσε αμέριμνο, με κατεύθυνση τη Μητρόπολη.
Σταμάτησε μπροστά από το heteroclito και ο άνδρας, αναζήτησε με το βλέμμα του τη Μαντλέν ή το Δημήτρη.
Ήπιαμε, γελάσαμε, θυμηθήκαμε μακρινά ταξίδια, τη δεκαετία του ’90. Ωραία, ανέμελα χρόνια. Πριν καλά καλά επιστρέψουμε, σχεδιάζαμε το επόμενο.
Η ζωή τα έφερε έτσι και κάπου στα μέσα του ’00 χαθήκαμε. Ξαναβρεθήκαμε τυχαία πριν λίγα χρόνια, στο Κολωνάκι, είπαμε τα νέα μας στα όρθια.
Ωστόσο η πρόσφατη συνάντηση στο heteroclito, έδειξε ότι ο χρόνος μπορεί να σταματήσει, η απόσταση να δείχνει σαν το κεφάλι μιας καρφίτσας. Τίποτα δεν μπορεί να σβήσει τις όμορφες ιστορίες, τα έντονα συναισθήματα.
Λίγες ημέρες αργότερα, ξεκίνησα να διαβάζω ξανά το “Αν δεις το χρόνο, πες του ότι πέρασα” και ήρθε στο νου μου, η κατάκρυψη κοντά στις Πυραμίδες της Γκίζας. Όταν το αίμα βράζει, η λέξη φόβος είναι άγνωστη.
Είμαστε απλά οι ιστορίες μας...
Σχετικά Άρθρα
Το κρασί ενώνει
Τα πρώτα 24 ωρα ήταν βασανιστικά. Τσιμπιόμουν, για να καταλάβω εάν αποτελούσαν αληθινά γεγονότα…
Χρώμα, η άλλη αίσθηση της γεύσης
Ρουμπινί, μέτριας έντασης με κεραμυδί ανταύγειες. Παραπλανεί στο μάτι με το απαλό του χρώμα,…
Περί ακρίβειας και άλλων δεινών
Με αφορμή των καθημερινό “βομβαρδισμό” των ΜΜΕ, περί ακρίβειας και πληθωρισμού, πως αντιμετωπίζουμε…
Time After Time
Ολοκληρώνοντας κείμενο -μίγμα αστικής περιήγησης, εικαστικής γνωριμίας και δοκιμής κρασιών-…
