“ Όποιος επιχειρεί να ερμηνεύσει το εστιατόριο, δεν πρέπει να εξετάζει μόνο το φαγητό ή την εργασία αλλά και τον ίδιο τον χώρο, την τραπεζαρία.

Όπως ο κινηματογράφος, το πολυκατάστημα, η παραλία, το εστιατόριο αποτελεί ένα μέρος με ελεύθερη πρόσβαση. Θα μπορούσαμε να το εκλάβουμε ως τυπική επικράτεια της “ανοικτής κοινωνίας”, όπως τη φαντάστηκε κάποτε ο Καρλ Πόπερ.

Στο εστιατόριο, μεταξύ γνωστών και ξένων, μπορούν ν’ αναπτυχθούν “νέου τύπου προσωπικές σχέσεις”, που δεν καθορίζονται “από τις συμπτώσεις της γέννησης”.

Εδώ δεν συναντιέται η “φυλετική κοινωνία” (την οποία ο Πόπερ φοβόταν ως μετανάστης). Κάποιος που τρώει έξω, έχει μεταβεί σ’ έναν δημόσιο χώρο, όπου διεξάγεται η τελετουργία της φιλοξενίας. Τρώει ως άτομο και ως κοινωνικό ον. Ανοίγει το σώμα του για κάτι που του έχει ετοιμάσει ένας ξένος. Ο πελάτης ενός εστιατορίου βαδίζει ως μέλος της ανοικτής κοινωνίας “προς το ασαφές, το αβέβαιο”.

Κρίστοφ Ρίμπατ “ Στο εστιατόριο. Η κοινωνία στο πιάτο μας ”
μετάφραση: Ηλίας Τσιριγκάκης
Βιβλιοπωλείο της Εστίας