Πέταξε το βιβλίο του με μανία στο πάτωμα!
“Ούτε αυτό λειτουργεί τελικά ”, μονολόγησε. Τόση ώρα προσπαθούσε να βρει τρόπο να μην σκέφτεται προγραμματισμένα, αλλά δεν τα κατάφερνε.
Είχε μόλις λίγες μέρες επιστρέψει από τις καλοκαιρινές του διακοπές με τα γνωστά, μεγάλα σχέδια αλλαγής για τη νέα σεζόν που ορίζει κάθε φορά ο Σεπτέμβριος. Κορόιδευε πάντα τους φίλους που έκαναν το ίδιο κάθε τέτοια εποχή, αλλά κρυφά έκανε και εκείνος ακριβώς αυτό. Σχέδια. Αλλαγή. Αλλαγές καλύτερα. Να είναι πολλές, γιατί επιβάλλεται πια, έτριβε τα χέρια του πονηρά όταν το σκεφτόταν. Κάθε χρόνο τα ίδια. Θα δήλωνε παραίτηση. Θα έθετε όρια. Θα ξεκαθάριζε εχθρούς και φίλους. Θα σημείωνε. Πως; Χωρίς πρόγραμμα δεν γίνεται, επιβεβαίωνε στον εαυτό του. Πρέπει να γράφονται τα σχέδια, να τα βλέπεις, να τα κάνεις εικόνα και μετά πράξη και μετά θα έρθει και η χαρά, διέδιδαν φίλοι που είχαν εντρυφήσει σε όλα τα αξιόλογα εγχειρίδια επίτευξης ευτυχισμένης ζωής, ακολουθώντας τις νέες τάσεις.

Πέταξε το βιβλίο του με μανία στο πάτωμα!
“Ούτε αυτό λειτουργεί τελικά ”, μονολόγησε. Τόση ώρα προσπαθούσε να βρει τρόπο να μην σκέφτεται προγραμματισμένα, αλλά δεν τα κατάφερνε.
Είχε μόλις λίγες μέρες επιστρέψει από τις καλοκαιρινές του διακοπές με τα γνωστά, μεγάλα σχέδια αλλαγής για τη νέα σεζόν που ορίζει κάθε φορά ο Σεπτέμβριος. Κορόιδευε πάντα τους φίλους που έκαναν το ίδιο κάθε τέτοια εποχή, αλλά κρυφά έκανε και εκείνος ακριβώς αυτό. Σχέδια. Αλλαγή. Αλλαγές καλύτερα. Να είναι πολλές, γιατί επιβάλλεται πια, έτριβε τα χέρια του πονηρά όταν το σκεφτόταν. Κάθε χρόνο τα ίδια. Θα δήλωνε παραίτηση. Θα έθετε όρια. Θα ξεκαθάριζε εχθρούς και φίλους. Θα σημείωνε. Πως; Χωρίς πρόγραμμα δεν γίνεται, επιβεβαίωνε στον εαυτό του. Πρέπει να γράφονται τα σχέδια, να τα βλέπεις, να τα κάνεις εικόνα και μετά πράξη και μετά θα έρθει και η χαρά, διέδιδαν φίλοι που είχαν εντρυφήσει σε όλα τα αξιόλογα εγχειρίδια επίτευξης ευτυχισμένης ζωής, ακολουθώντας τις νέες τάσεις.
Εκείνος προσπαθούσε να καταγράψει. Να εναρμονιστεί με τις νέες τάσεις. Αγόρασε και ένα σημειωματάριο, από αυτά με τα επιτυχημένα αποφθέγματα για το πλάνο της καθημερινής ευτυχίας. Ωστόσο, καμία έμπνευση. Μέρες τώρα, αυτά τα τελευταία λίγα χρόνια. Ώσπου εκείνο το απόγευμα η φίλη τηλεφώνησε ξαφνικά. Να βγουν πρότεινε, να πάνε σε ένα ωραίο μαγαζί που είχε υπόψη της να τα πουν λιγάκι. Να πειστούν ότι έχει μείνει λίγο καλοκαίρι ακόμα και ας είχαν γυρίσει από τις διακοπές. Και βγήκε. Μπήκε στον ωραίο κήπο του ωραίου μαγαζιού. Κάθισε αναπαυτικά στο σκαμπό, δίπλα στη φίλη του, στο μπαρ του κήπου. Βολεύτηκε. Ένας ευγενικός bar tender τους σέρβιρε τα ποτήρια λευκό κρασί που είχαν παραγγείλει και τα τσούγκρισαν σιγανά στην υγειά τους. Η απαλή γεύση της πρώτης γουλιάς του δρόσισε τη διάθεση. Η φιλική κουβέντα τη διατήρησε δροσερή. Ο ωραίος κήπος, ο μισός ουρανός που φαινόταν πάνω, ανάμεσα στα ψηλά δέντρα του χώρου, ο ήχος της μουσικής. Όλα μαζί σχεδίασαν μία εμπνευσμένη στιγμή. Αυθόρμητη, σαν έτοιμο από καιρό σχέδιο ευτυχίας. Εκείνο το βραδάκι μίας καθημερινής μέρας σε έναν καθημερινό κήπο ενός μαγαζιού μιας γειτονιάς. Ένιωσε χαρούμενος. Η ζωή όπως την ξέρω, σκέφτηκε. Απεχθάνεται τα μεγαλειώδη, οργανωμένα σχέδια. Της αρκεί μία απλή, καθημερινή στιγμή για να σε δροσίσει. Και παρήγγειλε και δεύτερο ποτήρι, από το ίδιο κρασί. Είχε ενδιαφέρουσα γεύση, γύρισε και είπε στη φίλη του.
photo by Adam Nalapraya
Είμαστε απλά οι ιστορίες μας...
Σχετικά Άρθρα
Το κρασί ενώνει
Τα πρώτα 24 ωρα ήταν βασανιστικά. Τσιμπιόμουν, για να καταλάβω εάν αποτελούσαν αληθινά γεγονότα…
Χρώμα, η άλλη αίσθηση της γεύσης
Ρουμπινί, μέτριας έντασης με κεραμυδί ανταύγειες. Παραπλανεί στο μάτι με το απαλό του χρώμα,…
Περί ακρίβειας και άλλων δεινών
Με αφορμή των καθημερινό “βομβαρδισμό” των ΜΜΕ, περί ακρίβειας και πληθωρισμού, πως αντιμετωπίζουμε…
Time After Time
Ολοκληρώνοντας κείμενο -μίγμα αστικής περιήγησης, εικαστικής γνωριμίας και δοκιμής κρασιών-…