Δημήτρης Κούμανης / 12.10.2018
Οι υπερβολές είναι χρήσιμες, αρκεί να τις αντέχουμε
Σοφό το “παν μέτρον άριστον”, αλλά και οι υπερβολές είναι χρήσιμες, αρκεί να τις αντέχουμε.
Τα Σάββατα συνήθως μένω σπίτι και δοκιμάζω κρασιά, τις περισσότερες φορές εισαγώμενα. Ο λόγος είναι απλός: όλη την εβδομάδα ζω με το ελληνικό κρασί, άρα πρέπει βρω χρόνο για να ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο.
Το Sauvignon Blanc ομολογώ ότι δεν το είχα περί πολλού. Τα τελευταία χρόνια κατάλαβα, ότι τα στερεότυπα είναι η μεγαλύτερη ανοησία που επηρεάζει την κρίση μας. Ναι λοιπόν, αγαπώ το Sauvignon και δεν σταματώ να δοκιμάζω, ανεξαρτήτου προέλευσης. Ένα Sancerre όμως πάντα με κερδίζει, με αυτόν τον αυστηρό χαρακτήρα, που σιγά σιγά ξεδιπλώνεται στο ποτήρι.
Ένα από τα περασμένα Σάββατα, υπερέβαλα λίγο, αλλά το απόλαυσα. Ξεκίνησα με ένα La Moussiere του Alphonse Mellot, το οποίο συχνά προτιμώ για την παλαιομοδίτικη του προσέγγιση. Φυτικό και φρουτώδες συνάμα, εξελίσσεται ωραία χωρίς να κουράζει.
Αλλά ήμουν ανήσυχος, δεν μου αρκούσε ο Mellot. Μ’ έτρωγε ν’ ανοίξω ένα του Gaudry.
Μα “πάλι κάτι που έχω ξαναπιεί;” αναρωτήθηκα κι έτσι πήρα την απόφαση ν’ ανοίξω το A mi Chemin που αγόρασα πρόσφατα και στο καρτελάκι που του πέρασα στο λαιμό, έγραψα 2021. Δεν μπορούσα να περιμένω και καλά έκανα. Μπορεί η τιμή του να μ’ “έτσουξε”, όμως με βεβαιότητα είναι ένα από τα κορυφαία Sauvignon Blanc του πλανήτη. Η εκτίμηση και η αδυναμία προς ένα Baron de L πάντα υπάρχει, αλλά το A mi Chemin με κέρδισε. Τέτοια ισορροπία και αρμονία, σπάνια συναντάμε σ’ ένα λευκό κρασί. Φρέσκα βότανα, αυτή η πρωϊνή μυρωδιά της εξοχής, η φρεσκάδα των εσπεριδοειδών και νύξεις ορυκτότητας στο τελείωμα…τι μαγικές στιγμές μπορεί να προσφέρει ένα κρασί;
Το πιάτο με αυτά που είχα προβλέψει να ταιριάξω, με άφηνε παγερά αδιάφορο. Ωραίο το κατσικίσιο τυρί με άνιθο, καλά τα φρέσκα λαζάνια με σπανάκι και ricotta, αλλά τις θεωρίες του pairing τις αφήνω για τους νεαρούς οινοχόους, που εξασκούνται για τις εξετάσεις τους. Στο τραπέζι μου το κρασί πρωταγωνιστούσε και πραγματικά χαιρόμουν γι’ αυτό.
Στο τέλος άνοιξα ένα Escabeces (από ερυθρό Xarel-lo), αυτό το αινιγματικό ροζέ από την Ταραγόνα. Ο χαρακτηρισμός ροζέ, νομίζω ότι έχει να κάνει μόνο με το χρώμα. Κατά τα άλλα, δοκιμάζεις ένα blanc de noirs ή καλύτερα, ένα ανοιχτόχρωμο ροζέ με κόκκινη ψυχή. Δεν ξέρω κι εγώ μπερδεύτηκα, αλλά μου άρεσε αυτό το δύσκολο κρασί. Αρώματα, που σπάνια συναντάς. Πρόκειται για ένα άκρως γαστρονομικό κρασί, που έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δοκιμάσετε. Αν ψάχνετε με τι να το συνδυάσετε (να πάλι μπροστά μας το pairing), τολμήστε με τσιπουρομεζέδες.
Έπαιζε από το απόγευμα κάποιος διαδικτυακός ραδιοφωνικός σταθμός -νομίζω Swiss Jazz Radio. Κόντευε μεσάνυχτα κι έγειρα πίσω το κεφάλι μου, ν’ απολαύσω την όμορφη φθινοπωρινή βραδιά, υπό τον ήχο του Montmartre de Hoy του Melingo.
Έπαιζε από το απόγευμα κάποιος διαδικτυακός ραδιοφωνικός σταθμός -νομίζω Swiss Jazz Radio. Κόντευε μεσάνυχτα κι έγειρα πίσω το κεφάλι μου, ν’ απολαύσω την όμορφη φθινοπωρινή βραδιά, υπό τον ήχο του Montmartre de Hoy του Melingo.
[velocity type=”youtube” id=”cYT7D5aIKuI” img=”https://www.heteroclito.gr/wp-content/uploads/2018/10/11592930_350_350.jpg” alt=”Play” color=”#FFFFFF” bkg_color=”#000000″]
Είμαστε απλά οι ιστορίες μας...
Σχετικά Άρθρα
Το κρασί ενώνει
Τα πρώτα 24 ωρα ήταν βασανιστικά. Τσιμπιόμουν, για να καταλάβω εάν αποτελούσαν αληθινά γεγονότα…
Χρώμα, η άλλη αίσθηση της γεύσης
Ρουμπινί, μέτριας έντασης με κεραμυδί ανταύγειες. Παραπλανεί στο μάτι με το απαλό του χρώμα,…
Περί ακρίβειας και άλλων δεινών
Με αφορμή των καθημερινό “βομβαρδισμό” των ΜΜΕ, περί ακρίβειας και πληθωρισμού, πως αντιμετωπίζουμε…
Time After Time
Ολοκληρώνοντας κείμενο -μίγμα αστικής περιήγησης, εικαστικής γνωριμίας και δοκιμής κρασιών-…