Κωνσταντίνα Ζέρβα / 01.06.2019
Προσωπικές επιλογές
Φίλη που αγαπούσε και εμπιστευόταν χρόνια της μίλησε για την απόλυτα σωστή επιλογή: “επιστρέφεις στο επάγγελμα που γνωρίζεις πολύ καλά, διότι από αυτό προέρχεσαι, με ένα κανονικό ωράριο της τάξεως των 9 και 10 ωρών ημερησίως, γιατί αυτό θα σου προσφέρει αξιόλογα χρήματα και τη ζωή που επιτέλους θέλεις! Κυρίως όμως την ανεξαρτησία σου! Θα μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις, δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ!!!”.
Δεν καταλάβαινε τι εννοούσε…επηρεάστηκε όμως! Και επαναλάμβανε δυνατά: “τη ζωή που θέλω. Την ανεξαρτησία μου. Θα μπορώ να σηκωθώ και να φύγω. Αξιόλογα χρήματα.”. Εκείνη πάλευε, όπως όλοι άλλωστε, σιγά το προνόμιο, με διάφορα κύματα. Λίγο από αυτό που ήξερε, λίγο από αυτό που ήθελε αλλά δεν ήξερε, λίγο και με το τίποτα απολύτως, που ώρες – ώρες το ήθελε όσο τίποτα!
Εκνευριζόταν που πάντα επηρεαζόταν και της συνέβαινε σχεδόν με όλους και για όλα. Τι είναι δηλαδή αυτό; ανωριμότητα; έλλειψη σταθερών απόψεων για τα βασικά της ζωής; Νεύρα. Ανεξαρτησία, επανήλθε με τη σκέψη της συγκεκριμένης λέξης, τραβώντας το τελευταίο γράμμα (α) μακρόσυρτα. Ανεξαρτησία πότε; μετά τις 8 και 9 κάθε βράδυ, υπερφορτωμένη πληροφορίες, εξαντλημένη από την εξυπηρέτηση, γεμάτη αγωνία για τον προγραμματισμό κάθε επόμενης μέρας;
Κωνσταντίνα Ζέρβα / 01.06.2019
Προσωπικές επιλογές
Φίλη που αγαπούσε και εμπιστευόταν χρόνια της μίλησε για την απόλυτα σωστή επιλογή: “επιστρέφεις στο επάγγελμα που γνωρίζεις πολύ καλά, διότι από αυτό προέρχεσαι, με ένα κανονικό ωράριο της τάξεως των 9 και 10 ωρών ημερησίως, γιατί αυτό θα σου προσφέρει αξιόλογα χρήματα και τη ζωή που επιτέλους θέλεις! Κυρίως όμως την ανεξαρτησία σου! Θα μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις, δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ!!!”.
Δεν καταλάβαινε τι εννοούσε…επηρεάστηκε όμως! Και επαναλάμβανε δυνατά: “τη ζωή που θέλω. Την ανεξαρτησία μου. Θα μπορώ να σηκωθώ και να φύγω. Αξιόλογα χρήματα.”. Εκείνη πάλευε, όπως όλοι άλλωστε, σιγά το προνόμιο, με διάφορα κύματα. Λίγο από αυτό που ήξερε, λίγο από αυτό που ήθελε αλλά δεν ήξερε, λίγο και με το τίποτα απολύτως, που ώρες – ώρες το ήθελε όσο τίποτα!
Εκνευριζόταν που πάντα επηρεαζόταν και της συνέβαινε σχεδόν με όλους και για όλα. Τι είναι δηλαδή αυτό; ανωριμότητα; έλλειψη σταθερών απόψεων για τα βασικά της ζωής; Νεύρα. Ανεξαρτησία, επανήλθε με τη σκέψη της συγκεκριμένης λέξης, τραβώντας το τελευταίο γράμμα (α) μακρόσυρτα. Ανεξαρτησία πότε; μετά τις 8 και 9 κάθε βράδυ, υπερφορτωμένη πληροφορίες, εξαντλημένη από την εξυπηρέτηση, γεμάτη αγωνία για τον προγραμματισμό κάθε επόμενης μέρας;
Και τότε έγινε η αυτόματη ανάκληση.
To παρελθόν εμφανίστηκε σε δευτερόλεπτα σαν αποσπάσματα από τα γυρίσματα μίας ταινίας μεγάλου μήκους. Σε κανένα στιγμιότυπο δεν υπήρχε τίτλος με τη λέξη ανεξαρτησία.
Και εκείνη μεγάλωνε.
Είχε ήδη μεγαλώσει δηλαδή. Και αυτό δεν ήταν χρονικό μόνο. Ήταν κυρίως εσωτερικό. Και όσο είχε μεγαλώσει, τόσο δυσανάλογα είχε μικρύνει η υπομονή, η αντοχή και η ανοχή για δήθεν ανεξαρτησίες με κόστος την αληθινή ανεξαρτησία.
Και χαμογέλασε ευχαριστημένη.
“Όχι. Αυτό δεν είναι ανεξαρτησία. Είναι επιλογή. Και η ανεξαρτησία είναι μία υποκειμενική έννοια, διαφορετική για τον κάθε διαφορετικό από εμάς”.
Και τότε έγινε η αυτόματη ανάκληση.
To παρελθόν εμφανίστηκε σε δευτερόλεπτα σαν αποσπάσματα από τα γυρίσματα μίας ταινίας μεγάλου μήκους. Σε κανένα στιγμιότυπο δεν υπήρχε τίτλος με τη λέξη ανεξαρτησία.
Και εκείνη μεγάλωνε.
Είχε ήδη μεγαλώσει δηλαδή. Και αυτό δεν ήταν χρονικό μόνο. Ήταν κυρίως εσωτερικό. Και όσο είχε μεγαλώσει, τόσο δυσανάλογα είχε μικρύνει η υπομονή, η αντοχή και η ανοχή για δήθεν ανεξαρτησίες με κόστος την αληθινή ανεξαρτησία.
Και χαμογέλασε ευχαριστημένη.
“Όχι. Αυτό δεν είναι ανεξαρτησία. Είναι επιλογή. Και η ανεξαρτησία είναι μία υποκειμενική έννοια, διαφορετική για τον κάθε διαφορετικό από εμάς”.
Και εκείνη είχε ήδη κάνει τη δική της: ελεύθερος χρόνος. Λίγο παραπάνω καθώς μεγάλωνε. Αυτή ήταν η ανεξαρτησία της. Για να διαχειρίζεται το απόλυτα τίποτά της, που ήταν τα πάντα της. Τελικά δεν επηρεαζόταν πια από όλους και για όλα. Χαμογέλασε πάλι καθώς έκλεινε δυνατά την πόρτα πίσω της. Θα έβγαινε για μία υπέροχη, ανεξάρτητη βόλτα, έτσι ξαφνικά, γιατί το επέλεξε, πριν λήξει το 9ωρο ωράριο της ανεξαρτησίας των υπολοίπων. Δυνατή γεύση ανάτασης κυρίευσε όλες τις αισθήσεις της καθώς κατέβαινε με φόρα τις σκάλες.
Είμαστε απλά οι ιστορίες μας...
Σχετικά Άρθρα
Το κρασί ενώνει
Τα πρώτα 24 ωρα ήταν βασανιστικά. Τσιμπιόμουν, για να καταλάβω εάν αποτελούσαν αληθινά γεγονότα…
Χρώμα, η άλλη αίσθηση της γεύσης
Ρουμπινί, μέτριας έντασης με κεραμυδί ανταύγειες. Παραπλανεί στο μάτι με το απαλό του χρώμα,…
Περί ακρίβειας και άλλων δεινών
Με αφορμή των καθημερινό “βομβαρδισμό” των ΜΜΕ, περί ακρίβειας και πληθωρισμού, πως αντιμετωπίζουμε…
Time After Time
Ολοκληρώνοντας κείμενο -μίγμα αστικής περιήγησης, εικαστικής γνωριμίας και δοκιμής κρασιών-…
