Δημήτρης Κούμανης / 18.05.2019
“Sono tutti gay con …”
Επιστρέφαμε από Βερολίνο. Στο τραπεζάκι του αεροπλάνου, είχα απλώσει τις σημειώσεις μου, από τα κρασιά που δοκίμασα τις προηγούμενες ημέρες. Διάχυτος ενθουσιασμός και σκεφτόμουν ήδη για ποια θα γράψω.
Μιλούσα ακατάπαυστα και κάποια στιγμή -είχαμε φτάσει πια στη Βαλκανική- η Μαντλέν μου λέει κυνικά: “Sono tutti gay con culo di altri* σου είπε κάποτε ένας τύπος που γνώρισες στη νότια Αιθιοπία. Το ξέχασες; Έχεις παθιαστεί και σύντομα θα διαπιστώσεις ότι θ’ αρχίσουν διάφοροι άσχετοι να έχουν άποψη, να δίνουν συμβουλές, να κανιβαλίσουν το νόημα. Έτσι συμβαίνει πάντα.”.
Μούτρωσα και συνέχισα ν’ ασχολούμαι επιδεικτικά με τις πρόσφατες ανακαλύψεις μου.
Πέρασαν χρόνια, ταξίδεψα αρκετά εστιάζοντας στο κρασί, γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους του κλάδου και ό,τι άρθρο έγραψα σε έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα, το έκανα μέσα από τα βιώματα μου και πάντα με έγκυρες πληροφορίες. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί κανείς μαζί μου, γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει πολυφωνία. Όμως ας συμφωνήσουμε, ότι η γνώση του αντικειμένου και η ταπεινότητα, πρέπει να είναι προϋποθέση, ό,τι κι αν λέμε, ό,τι κι αν γράφουμε.
Δημήτρης Κούμανης / 18.05.2019
“Sono tutti gay con …”
Επιστρέφαμε από Βερολίνο. Στο τραπεζάκι του αεροπλάνου, είχα απλώσει τις σημειώσεις μου, από τα κρασιά που δοκίμασα τις προηγούμενες ημέρες. Διάχυτος ενθουσιασμός και σκεφτόμουν ήδη για ποια θα γράψω.
Μιλούσα ακατάπαυστα και κάποια στιγμή -είχαμε φτάσει πια στη Βαλκανική- η Μαντλέν μου λέει κυνικά: “Sono tutti gay con culo di altri* σου είπε κάποτε ένας τύπος που γνώρισες στη νότια Αιθιοπία. Το ξέχασες; Έχεις παθιαστεί και σύντομα θα διαπιστώσεις ότι θ’ αρχίσουν διάφοροι άσχετοι να έχουν άποψη, να δίνουν συμβουλές, να κανιβαλίσουν το νόημα. Έτσι συμβαίνει πάντα.”.
Μούτρωσα και συνέχισα ν’ ασχολούμαι επιδεικτικά με τις πρόσφατες ανακαλύψεις μου.
Πέρασαν χρόνια, ταξίδεψα αρκετά εστιάζοντας στο κρασί, γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους του κλάδου και ό,τι άρθρο έγραψα σε έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα, το έκανα μέσα από τα βιώματα μου και πάντα με έγκυρες πληροφορίες. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί κανείς μαζί μου, γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει πολυφωνία. Όμως ας συμφωνήσουμε, ότι η γνώση του αντικειμένου και η ταπεινότητα, πρέπει να είναι προϋποθέση, ό,τι κι αν λέμε, ό,τι κι αν γράφουμε.
Τους τελευταίους μήνες, ακούω -και ενίοτε διαβάζω- πράγματα υπερφίαλα, που συχνά τείνουν να γίνουν προσβλητικά, για οινοποιεία. Δοξασίες για μία πειραματική ετικέτα, αφοριστικά για κλασικές αξίες. Χαλαρώστε παιδιά, ένα κρασί μόνο είναι. Ας σεβαστούμε τον κόπο αυτού που το έφτιαξε κι αν δεν μας αρέσει, ας μην το πιούμε. Κι αν πάλι θεωρείτε ότι ανακαλύψατε κάτι εξαιρετικό, απολαύστε το και “η μπάλα πάντα χαμηλά”.
Aκραίες απόψεις απ’ όπου κι αν προέρχονται, αποπροσανατολίζουν. Νατουραλίστας ή συμβατικός, περίσσεια η βλακεία όταν γίνεσαι δογματικός κι αυθάδης. Πάνω απ’ όλα όμως, ο θαυμαστός κόσμος του κρασιού, χρειάζεται χρόνο και όσοι δίνουν αβασάνιστα “συμβουλές”, είναι συνήθως άσχετοι και αλαζόνες.
Τον περασμένο Φεβρουάριο στο Jura, είχα την τύχη να γνωρίσω την Rachel Signer, εκδότρια του περιοδικού Pipette -the indie mag about natural wines.
Ανάμεσα στα πολλά ενδιαφέροντα που περιλαμβάνει το 2ο τεύχος, έχει μια συνέντευξη της Αμερικανίδας δημοσιογράφου και συγγραφέα Alice Feiring, που έγινε γνωστή με το πρώτο της βιβλίο “The Battle for Wine and Love: Or How I Saved the World from Parkerization.”.
Ρωτάνε λοιπόν την Alice: How do you feel about the explosion of natural wine fairs like RAW and sort of pup cultural appropriation of natural wine?
Και απαντάει: When I look and see how many people are enjoying wine at RAW, I think it’s great. It’s actually revitalizing the wine world. I don’t think it’s so good for the winemakers. They feel the pressure to show up, and it’s expensive for them. In some places it makes sense, like when it went to Berlin it changed things, but I don’t think NY or LA needs it. It’s fun, but it will, at the point, bottom out. Standards are being lost and it will stop being meaningful and segue out into something more commercial. But right now, it’s doing a lot for wine. What I don’t like is that natural wine is being reduced to a style, and there’s a new drinker that expects natural wine to be cloudy and funky and fucked up. That is dangerous.
Τα είπε όλα σε λίγες γραμμές. Υπέροχη.
*Όλοι είναι ομοφυλόφιλοι με τον κώλο των άλλων
Είμαστε απλά οι ιστορίες μας...
Σχετικά Άρθρα
Φίλος από τα παλιά
Μέσα Ιουλίου και η βροχή έκανε άνω κάτω την παράσταση στο Ηρώδειο. Ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί ατάκτως, γολγοθάς η αναμονή για ταξί κι ένα ζευγάρι περπατούσε αμέριμνο, με κατεύθυνση τη Μητρόπολη.
Ιστορίες υστερίας και υποκρισίας
Είχα πέσει με τα μούτρα, στα νόστιμα ταϋλανδέζικα πιάτα που βρίσκονταν μπροστά μου. Πλάϊ μου, μία κυρία είχε γίνει πιεστική -αφόρητα κουραστική για να ακριβολογώ- προς τον μάγειρα / ιδιοκτήτη.
Ευωδία
Είπες “πάμε να φύγουμε…να ξεχάσουμε…να ξεχαστούμε”.
Το αυστηρό μου βλέμμα, δεν άφηνε περιθώρια για αποδράσεις. Να ξεχαστούμε ναι, όμως να μην ξεχάσουμε. Η απώλεια μνήμης, μου φαίνεται τρομακτική.
Σηκώθηκα μούσκεμα από τον ιδρώτα. Δεν ήταν εφιάλτης, όμως είχε κάτι σκοτεινό η ιστορία.
Περί marketing
Πιστεύω ότι είμαστε όλοι σύμφωνοι, ότι ο ρόλος των οινοποιείων είναι να φτιάχνουν κρασί. Όμως στην εποχή που ζούμε, χρειάζονται κι “εργαλεία” marketing, για να καταφέρουν να πουλήσουν τα κρασιά τους. Σωστά;
