Ο σύντροφος που πρόσφερε και ο άλλος που πρόσφερε λιγότερο. Δεν ήθελε ή δεν μπορούσε μήπως, ρωτήθηκε. Το παιδί που δεν έγινε αυτό που τελικά περίμεναν. Και που λυπήθηκαν, αλλά κατανόησαν. Τα όσα περίμεναν και δεν ήρθαν και άλλα που ήρθαν χωρίς να τα περιμένουν και τα καλοδέχτηκαν ή υποκρίθηκαν ότι τα καλοδέχτηκαν για να τα αντέξουν. Και εκείνη η καριέρα που άρχισε και συνεχίστηκε για τη μια, ενώ προσπέρασε για την άλλη, γιατί της έκοψαν το δρόμο άλλες προτεραιότητες. Είπαν και άλλα. Συνηθισμένα. Για την κατάσταση που καμιά δεν ήξερε που θα πάει. Για την ώρα που περίμεναν και περίμεναν και τι ταλαιπωρία ήταν αυτή επιτέλους; διέκοπταν απότομα και αμέσως συνέχιζαν. Και συμφωνούσαν. Σχεδόν σε όλα. Και ήταν χαρούμενες. Και ένιωθαν και τυχερές. Κοίτα να δεις. Ναι. Ακριβώς αυτό. Σαν να ακούω τον εαυτό μου. Ναι. Με κανέναν δεν μπορείς να συνεννοηθείς πια. Ποιος να σε καταλάβει; ρωτούσαν ρητορικά.