Scroll to top
heteroclito cave & bar a vin | Φωκίωνος 2 & Πετράκη 10563
Share
en el

Timing

Ωραία τα τσιτάτα, πως “άλλη πλούσια γλώσσα σαν την ελληνική δεν υπάρχει”, “οι λέξεις φιλότιμο και μεράκι υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα”, όμως η λέξη “timing” είναι σοφή και ακριβής σημασία της, δεν υπάρχει δυστυχώς στο λεξιλόγιο μας.

Δεν είναι “συγχρονισμός”, είναι “η κατάλληλη (η ιδανική) χρονική στιγμή” και αυτό στροβιλίζει στον εγκέφαλό μου τελευταία, αναλογιζόμενος εκδηλώσεις που στήσαμε στο παρελθόν.

Είναι περίεργο ότι την εποχή των παχιών αγελάδων, ελάχιστοι μιλούσαν για αληθινή γαστρονομία. Μας έφαγαν το art of dining και τρία πουλάκια κάθονται… Ρωτούσες κάποιον για πρώτη ύλη και σε κοιτούσε σαν εξωγήινο. Δεν είχε σημασία τι έτρωγες, αλλά πόσο έκανε. Θυμηθείτε τα menu των διάσημων ρεβεγιόν. Αναλογιστείτε πόσοι ήξεραν να ξεχωρίζουν το βοδινό από το χοιρινό κρέας; Tο άκουσμα bourguignon φαινόταν εξωτικό κι ας επρόκειτο για μια άκρως παραδοσιακή συνταγή. Στο τέλος, ερχόντουσαν τα πούρα και τα αποστάγματα των highlands, στα οποία έγιναν ξεφνικά όλοι ειδήμονες.

Χρηματηστηριακοί δείκτες και γλέντια…Όμως, μετά το party έρχεται το hangover, ας μην το ξεχνάμε ποτέ.

Ωραία τα τσιτάτα, πως “άλλη πλούσια γλώσσα σαν την ελληνική δεν υπάρχει”, “οι λέξεις φιλότιμο και μεράκι υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα”, όμως η λέξη “timing” είναι σοφή και ακριβής σημασία της, δεν υπάρχει δυστυχώς στο λεξιλόγιο μας.

Δεν είναι “συγχρονισμός”, είναι “η κατάλληλη (η ιδανική) χρονική στιγμή” και αυτό στροβιλίζει στον εγκέφαλό μου τελευταία, αναλογιζόμενος εκδηλώσεις που στήσαμε στο παρελθόν.

Είναι περίεργο ότι την εποχή των παχιών αγελάδων, ελάχιστοι μιλούσαν για αληθινή γαστρονομία. Μας έφαγαν το art of dining και τρία πουλάκια κάθονται… Ρωτούσες κάποιον για πρώτη ύλη και σε κοιτούσε σαν εξωγήινο. Δεν είχε σημασία τι έτρωγες, αλλά πόσο έκανε. Θυμηθείτε τα menu των διάσημων ρεβεγιόν. Αναλογιστείτε πόσοι ήξεραν να ξεχωρίζουν το βοδινό από το χοιρινό κρέας; Tο άκουσμα bourguignon φαινόταν εξωτικό κι ας επρόκειτο για μια άκρως παραδοσιακή συνταγή. Στο τέλος, ερχόντουσαν τα πούρα και τα αποστάγματα των highlands, στα οποία έγιναν ξεφνικά όλοι ειδήμονες.

Χρηματηστηριακοί δείκτες και γλέντια…Όμως, μετά το party έρχεται το hangover, ας μην το ξεχνάμε ποτέ.

Μέχρι το 2012, δούλευα για περισσότερο από δύο δεκαετίες σε εκθέσεις και συνέδρια συσχετιζόμενα με την τουριστική βιομηχανία και την αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, άκουσα έναν οραματιστή ξενοδόχο να παραφράζει τη γνωστή ρήση “location, location, location” , σε “ποιότητα, ποιότητα, ποιότητα. Αυτό χρειάζεται ο ελληνικός τουρισμός”. Μου έκανε κλικ και από τότε άρχισα ν’ αναζητώ ανθρώπους με τους οποίους θα προτείναμε νέες, καινοτόμες ιδέες στις υπηρεσίες. Καταφέραμε πολλά, ενίοτε σημαντικά. Χρήματα δεν θυμάμαι να βγάλαμε από αυτή τη παράλληλη δραστηριότητα, όμως ήταν η χαρά της δημιουργίας ήταν ανείπωτη και πάνω απ’ όλα, με τους περισσότερους παραμένουμε καλοί φίλοι.

Το 2010, σκέφτηκα ότι η δύναμη της γεύσης είχε μεγάλη δυναμική και ήταν αναξιοποίητο κεφάλαιο. Και όταν λέμε η “δύναμη της γεύσης”, μιλάμε για τη δύναμη των ελληνικών πρώτων υλών και της ελληνικής γαστρονομίας. Έτσι, τους επόμενους μήνες, στο πλαίσιο της έκθεσης xenia, μαζί με επτά ανερχόμενους chefs, στήσαμε μία ζωντανή εκδήλωση ευφάνταστων πρωϊνών, με προϋπόθεση οι πρώτες ύλες να ήταν ελληνικές. Η εκδήλωση δεν είχε σχέση με την προσπάθεια που ξεκινούσε ο φίλος Γιώργος Πίττας, για την αναβίωση του ελληνικού πρωϊνού. Ο Γιώργος γύρναγε την Ελλάδα και κατέγραφε τις κατά τόπους διατροφικές συνήθειες, ενώ εμείς προτείναμε πως θα μπορούσε μία τουριστική επιχείρηση να παρασκευάσει πρωϊνό φιλικό και γνώριμο στον Αμερικάνο ή τον Γάλλο, με ντόπιες πρώτες ύλες.

Θυμάμαι ότι με συνεργάτη την εταιρία Xenex, στήσαμε μία μεγάλη, πολύπλοκη κατασκευή, προκειμένου να μαγειρέψουν ζωντανά οι chefs και να δοκιμάσουν οι παρευρισκόμενοι -επιχειρηματίες του τουρισμού- τις προτάσεις τους. Παρότι αρκετές από αυτές έδειχναν “ακραίες”, το κοινό ήταν ενθουσιώδες και δικαίωσε τις επιλογές τους. Οι chefs με τους οποίους στήσαμε την εκδήλωση που ονομαζόταν Kalimera With Taste!, ήταν: Γιώργος Βενιέρης (executive chef Electra Palace Athens), Γιώργος Ηλιού (chef και ιδιοκτήτης Polly Maggoo), Αλέξανδρος Καρδάσης (chef και ιδιοκτήτης Αθήρι), Γεωργιάννα Χιλιαδάκη & Νίκος Ρούσσος (chef και ιδιοκτήτες Fynky Gourmet), Αλέξανδρος Φουρούλης (chef και ιδιοκτήτης Μάνη Μάνη), Γρηγόρης Χέλμης (executive chef Domotel Xenia Βόλου).

Οι μήνες που προετοιμάζαμε την εκδήλωση με τη Μαντλέν και τα υπόλοιπα παιδιά, ήταν απίστευτα ευχάριστοι. Σημείο συνάντησης, ένα καφενείο στο Μεταξουργείο. Καφέδες, γέλια και κουβέντες.

Τους περισσότερους τους έχω ξανασυναντήσει, με άλλους διατηρούμε φιλική σχέση.

Πρόσφατα είδα τον Γιώργο Βενιέρη στην νέα του πρόταση στο κέντρο της Αθήνας, το Mr. Pug. Μου άρεσε πολύ, του το είπα. Ο Γιώργος πάντα δήλωνε gastro-trekker, μιας και του άρεσε να ταξιδεύει και να δοκιμάζει. Έκανε το βήμα και η αποδοχή του κόσμου δείχνει να τον δικαιώνει.

Σημαντικό πράγμα ο χρόνος, μα σημαντικότερο το timing. Να το θυμόμαστε στον απολογισμό των επιλογών μας.

Είμαστε απλά οι ιστορίες μας...

Σχετικά Άρθρα

Το κρασί ενώνει

Τα πρώτα 24 ωρα ήταν βασανιστικά. Τσιμπιόμουν, για να καταλάβω εάν αποτελούσαν αληθινά γεγονότα…

Δημήτρης Κούμανης 06/03/2022

Χρώμα, η άλλη αίσθηση της γεύσης

Ρουμπινί, μέτριας έντασης με κεραμυδί ανταύγειες. Παραπλανεί στο μάτι με το απαλό του χρώμα,…

Νίκος Πανίδης 05/03/2022

Περί ακρίβειας και άλλων δεινών

Με αφορμή των καθημερινό “βομβαρδισμό” των ΜΜΕ, περί ακρίβειας και πληθωρισμού, πως αντιμετωπίζουμε…

Δημήτρης Κούμανης 16/02/2022

Time After Time

Ολοκληρώνοντας κείμενο -μίγμα αστικής περιήγησης, εικαστικής γνωριμίας και δοκιμής κρασιών-…

Δημήτρης Κούμανης 13/12/2021