Το μέγεθος μετράει;
Έστειλε πρόσφατα σχόλιο “διαδικτυακός φίλος” από τη Σεούλ, σχετικά με το γιατί οι Έλληνες οινοποιοί δεν βγάζουν τις ετικέτες τους σε φιάλες των 375ml. Είναι εύλογο ερώτημα, τροφή για σκέψη και συζήτηση, όμως αδυνατώ να απαντήσω.
Πρώτον γιατί δεν γνωρίζω ποια είναι η τάση παγκοσμίως σε τέτοιες συσκευασίες και δεύτερον γιατί δεν έχω ειλικρινά ξεκαθαρίσει μέσα μου, με ποιο σκεπτικό λανσάρουν νέες ετικέτες στην εγχώρια αγορά (πόσο μάλλον σε διαφορετικές συσκευασίες) αρκετοί Έλληνες οινοποιοί.
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι, ότι δεν ασκώ κριτική, εκφράζω απλά ερωτήματα, διότι η γιγάντωση του ελληνικού κρασιού στην εγχώρια αγορά, μπορεί να σημαίνει υδροκεφαλισμός, σε δεύτερη ανάγνωση.


Έστειλε πρόσφατα σχόλιο “διαδικτυακός φίλος” από τη Σεούλ, σχετικά με το γιατί οι Έλληνες οινοποιοί δεν βγάζουν τις ετικέτες τους σε φιάλες των 375ml. Είναι εύλογο ερώτημα, τροφή για σκέψη και συζήτηση, όμως αδυνατώ να απαντήσω.
Πρώτον γιατί δεν γνωρίζω ποια είναι η τάση παγκοσμίως σε τέτοιες συσκευασίες και δεύτερον γιατί δεν έχω ειλικρινά ξεκαθαρίσει μέσα μου, με ποιο σκεπτικό λανσάρουν νέες ετικέτες στην εγχώρια αγορά (πόσο μάλλον σε διαφορετικές συσκευασίες) αρκετοί Έλληνες οινοποιοί.
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι, ότι δεν ασκώ κριτική, εκφράζω απλά ερωτήματα, διότι η γιγάντωση του ελληνικού κρασιού στην εγχώρια αγορά, μπορεί να σημαίνει υδροκεφαλισμός, σε δεύτερη ανάγνωση.
Με τους συνεργάτες που απαρτίζουμε την ομάδα του heteroclito, δοκιμάζουμε κάθε εβδομάδα 10-15 ετικέτες, η πλειονότητα των οποίων είναι ελληνικές. Κοινή διαπίστωση, ότι κάθε χρόνο είναι αισθητά βελτιωμένη η εικόνα των ελληνικών κρασιών κι αυτό είναι πραγματικά ενθαρρυντικό.
Ταυτόχρονα όμως χανόμαστε…Χανόμαστε ανάμεσα σε αναρίθμητες ομοειδείς ετικέτες, από την ίδια γεωγραφική προέλευση. Κι αν ρωτήσουμε “γιατί βγάλατε αυτή την ετικέτα, μιας και το x οινοποιείο την παράγει χρόνια”, τότε συχνά ακούμε την απάντηση που έχει να κάνει με το terroir. Έλεος με το terroir πια, περιμένουμε άλλη πειστικότερη απάντηση, του τύπου “κοιτάω τι κάνουν οι γύρω μου”.
Είμαστε υπερβολικοί; Γινόμαστε αντιπαθείς γιατί λέμε αλήθειες; Ας είναι, τουλάχιστον αγαπάμε αυτό που διαλέξαμε να βιοποριστούμε.
Το άλλο παράδοξο φαινόμενο των τελευταίων ετών, είναι το μεγάλο μέγεθος. Ας συμφωνήσουμε σε δύο βασικά -το πρώτο μεταφορικά, το δεύτερο κυριολεκτικά:
Όλοι οι άνδρες, δεν είναι προικισμένοι σαν τον Rocco Siffredi και όλα τα κρασιά δεν μπαίνουν σε magnum φιάλες. Σωστά μέχρι εδώ;
Αν ναι, όσοι τα βάζουν, καλό είναι να περιοριστούν σε όσα αντέχουν και εξελίσσονται όμορφα στο χρόνο. Είναι λυπηρό να βλέπουμε magnum φιάλες με περιεχόμενο, να κοσμούν ψηλά ράφια σε ταβέρνες. Αυτό σημαίνει, ότι ο επιχειρηματίας δεν τις πλήρωσε. Επιβράβευση από αυτόν που τον τροφοδοτεί ή δώρο, μπας και βάλει κάποια ετικέτα στη λίστα του.
Αν όχι, τότε όποια προσπάθεια κι αν γίνει (εάν μιλάμε για το παράδειγμα του διάσημου Ιταλού), τότε το αποτέλεσμα θα είναι απογοητευτικό -και το κρασί επίσης.
Μπορώ να γράφω σελίδες, με λόγους που έχω ακούσει για την ευρεία κυκλοφορία magnum φιαλών (αφήστε που κατά καιρούς πέφτω πάνω και σε geroboam), όμως προτιμώ να σταματήσω εδώ. Κανένας σοβαρός λόγος δεν υπάρχει για τους περισσότερους, σίγουρα όχι δε η “καραμέλα” Mykonos. Γνωρίζουμε καλά ποιές ετικέτες μονοπωλούν τις πωλήσεις, σε luxury θέρετρα της Μεσογείου. Είναι συγκεκριμένες, κατακλύζουν το Instagram και δεν προέρχονται από ελληνικά οινοποιεία.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι, ότι το μέγεθος της φιάλης δεν μετράει, αν το “ζουμί” δεν έχει ψυχή!
Καλή χρονιά να έχουμε.
Είμαστε απλά οι ιστορίες μας...
Σχετικά Άρθρα
Το κρασί ενώνει
Τα πρώτα 24 ωρα ήταν βασανιστικά. Τσιμπιόμουν, για να καταλάβω εάν αποτελούσαν αληθινά γεγονότα…
Χρώμα, η άλλη αίσθηση της γεύσης
Ρουμπινί, μέτριας έντασης με κεραμυδί ανταύγειες. Παραπλανεί στο μάτι με το απαλό του χρώμα,…
Περί ακρίβειας και άλλων δεινών
Με αφορμή των καθημερινό “βομβαρδισμό” των ΜΜΕ, περί ακρίβειας και πληθωρισμού, πως αντιμετωπίζουμε…
Time After Time
Ολοκληρώνοντας κείμενο -μίγμα αστικής περιήγησης, εικαστικής γνωριμίας και δοκιμής κρασιών-…