Είναι ξεκάθαρο, ότι η “απόσταξη κρίσης” ήταν αφορμή να ξεκινήσουν συζητήσεις για κοινές δράσεις, γνωρίζοντας εκ των προτέρων, ότι το ρήμα “συνεργάζομαι” δεν είναι προσόν των Ελλήνων. Βέβαια, για να μην αδικούμε το περήφανο έθνος, η άρνηση συνεργασιών σε παγκόσμια κλίμακα, είναι μελανό σημείο των καιρών. Τρανή απόδειξη η πρόσφατη παραίτηση εν μέσω πανδημίας, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας (ERC), με αιτιολογία την ανεπαρκή και μη συντονισμένη επιστημονική αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην πανδημία ή σε ακόμα πιο ακραία έκφραση, η απειλή του πλανητάρχη, ότι θα διακόψει τη χρηματοδότηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO), την ώρα που καταγράφονται καθημερινά, χιλιάδες θάνατοι.

Όμως επιμένουμε, ότι ένας ίσον κανένας. Για να καταφέρουμε τις μικρότερες δυνατές απώλειες, στην εγχώρια κατανάλωση Επώνυμου Ελληνικού Κρασιού, απαιτούνται άμεσα κοινές δράσεις. Και για να γίνουμε σαφέστεροι, αυτές οι δράσεις πρέπει να σχεδιαστούν και να συντονιστούν από τους φορείς του κλάδου, στοχευμένα, με ένταση κι επιμονή.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ας παραδεχτούμε, ότι όποιες προσπάθειες “μύησης” του κοινού (αναφέρομαι πάντα στην εγχώρια αγορά), με το Επώνυμο Ελληνικό Κρασί, προέρχεται από την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Αρχικά οι εκθέσεις, που εδώ και δεκαετίες αποτελούν πεδίο συνάντησης και επικοινωνίας, οινοποιών και κοινού. Εστιατόρια, wine bars και πάσης φύσεως τουριστικά καταλύματα, που προτείνουν στις λίστες τους κυρίως ελληνικά κρασιά, καθώς και κάβες/διανομείς που έχουν ανάλογο προσανατολισμό. Ενισχυτικά, τα περιοδικά κρασιού, που δίνουν ερεθίσματα για να διευρύνουν οι αναγνώστες, τους οινικούς τους ορίζοντες. Ιδιαίτερη μνεία στις σχολές για την κουλτούρα του κρασιού, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με εκπαίδευση, όχι απλά με μύηση.
Ξεχάσαμε κάτι; Θα μας πείτε μήπως για γευστικές εκδηλώσεις περιφερειών, γιορτές κρασιού και “ανοικτές πόρτες”; Καλά και χρήσιμα όλα αυτά, αλλά είναι το περιτύλιγμα, η ουσία βρίσκεται στα παραπάνω και κυρίως στα τελικά σημεία. Διότι τι κι αν κάποιος διάβασε για ένα κρασί ή το δοκίμασε σε μια έκθεση; Αν δεν μπορεί να το βρει όταν βγει να διασκεδάσει ή να το πάρει για να το καταναλώσει στο σπίτι του, η όποια προωθητική προσπάθεια, καταλήγει στο κενό.

Εάν επιθυμούμε να έχει μέλλον, η εγχώρια κατανάλωση Επώνυμου Ελληνικού Κρασιού, η πρόταση είναι συγκεκριμένη: Κάθε τοπική ένωση, πρέπει να “επιβάλλει” σε κάθε μορφή μονάδων εστίασης, ψυχαγωγίας, τουριστικών καταλυμάτων, καβών και δικτύων τροφοδοσίας, να πουλάνε κρασί προερχόμενο από οινοποιεία της ευρύτερης περιοχής. Και πριν κάποιοι βιαστούν να χλευάσουν, ας σκεφτούν, ότι όταν υπάρχει οικονομικό όφελος, το “επιβάλλεται” δεν είναι εμπόδιο, παρά κίνητρο.
Μικρή σημασία έχει αυτή τη δύσκολη χρονιά, εάν αφορά τοπικές ή κοσμοπολίτικες ποικιλίες, συμβατικές ή βιοδυναμικές μεθόδους καλλιέργειας και οινοποίησης. Τέτοια ιδεολογικά διλήμματα, θα επιλυθούν όταν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου και καθαρό μυαλό. Τώρα προέχει η στήριξη των τοπικών παραγωγών.
Όταν γίνει η επανεκίννηση της οικονομικής δραστηριότητας, πρέπει για παράδειγμα στα πολυτελή ξενοδοχεία Μεσσηνίας και Ηλείας, στα boutique hotels της Λακωνίας, στα ταβερνάκια της Αργολίδας, να βρίσκουμε μόνο πελοπονησσιακά κρασιά. Δεν είναι θέμα τοπικισμού, είναι πλέον ανάγκη βιωσιμότητας. Και τέτοιες ενέργειες, επιβάλλεται να γίνουν συντονισμένα από τις ενώσεις, για να δωθούν οικονομικά κίνητρα, έτσι ώστε να ωφελούνται όλοι, μέχρι και τους τελικούς καταναλωτές.
Αναρωτηθείτε γιατί σχεδόν όλες οι αλυσίδες super markets, προτείνουν κάποιες ημέρες κατά τη διάρκεια γιορτών (ιδιαίτερα τη Μεγάλη Εβδομάδα) κρασιά με 30% έκπτωση και δεν είναι εφικτό σε μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά, να βρούμε παντού Επώνυμο Ελληνικό Κρασί, σε προνομιακές τιμές, ράφι/σέρβις;
Στο πιθανό επιχείρημα από τις Κασσάνδρες, ότι κάτι τέτοιο, θα αποτελέσει κακό προηγούμενο, η απάντηση είναι ότι στις ελεύθερες οικονομίες, η αγορά αυτορυθμίζεται -βρίσκει πάντα τρόπους “διόρθωσης”.
Εξάλλου ως γνωστό, σε περιόδους μεγάλων αλλαγών, δεν επιβιώνουν πάντα οι δυνατότεροι ή οι πιο ευφυείς, αλλά οι πιο προσαρμοστικοί.
Υγιαίνετε!